Θα μπορούσαμε να αποτρέψουμε τη Χαδούλα τη Φραγκογιαννού από το έγκλημα; Πώς; Σκεφτήκαμε να της στείλουμε γράμματα από το μέλλον, για να της δείξουμε πως υπάρχει και άλλος δρόμος. Ένα γράμμα ξεχώρισε. Αυτό του Αντώνη Αθανασίου. Αξίζει να το διαβάσετε!

"Αγαπημένη μου Χαδούλα,

       γνωρίζω πολύ καλά τον Γολγοθά της ζωής σου, τα καρφιά, τις πληγές, την απόρριψη, που εισέπραξες από τους ανθρώπους, τη μοναξιά που ένιωσες και την απομόνωση χωρίς νύχτες γιορτινές και χωρίς όνειρα για μια καλύτερη ζωή.

Τα γνωρίζω όλα αυτά και καταλαβαίνω πως αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις, δεν το κάνεις από μίσος ή αντεκδίκηση, αλλά από αγάπη. Γιατί δεν θέλεις να πονέσει κανείς άλλος σαν εσένα διαγράφοντας μία προδιαγεγραμμένη πορεία γεμάτη σκοτάδι και πόνο.

Άφησέ με όμως να σου πω τούτο και μετά αποφασίζεις. Προχθές βρέθηκα στην πόλη για δουλειά. Η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή και δεν άργησα να μάθω το γιατί. Ένα ασυνήθιστο γεγονός λάμβανε χώρα . Μια ξεχωριστή ορχήστρα από το εξωτερικό θα παρουσίαζε ένα κονσέρτο. Πρωταγωνιστικό ρόλο εκεί είχε μία νεαρή βιολίστρια. Μπήκα στον πειρασμό και πήγα να παρακολουθήσω τη συναυλία. Ήταν μία μαγική βραδιά. Στο τέλος της συναυλίας η νεαρή βιολίστρια που προς τιμή της δινόταν το κοντσέρτο, φανερά συγκινημένη, χαιρέτησε τον κόσμο και θέλησε να πει δυο λόγια.

« Αγαπημένοι μου, σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη με την οποία με δεχτήκατε. Ήταν ένα όνειρο ζωής για μένα να γυρίσω στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα και να παρουσιάσω αυτό το κοντσέρτο. Θα ήθελα λοιπόν αν μου το επιτρέπετε να αφιερώσω αυτή τη βραδιά στην πολυαγαπημένη μου γιαγιά, τη Χαδούλα, που δεν είναι πια κοντά μας. Ότι είμαι το χρωστώ σ’ εκείνη. Σε μία εποχή που τα πάντα ήταν μίζερα και άχαρα εκείνη με πήρε από το χέρι και μου έδειξε το δρόμο. Και όταν ήμουν άρρωστη και όλα έδειχναν πως δεν θα μπορούσα να ζήσω για πολύ λόγω των τότε συνθηκών, δεν έφυγε στιγμή από κοντά μου. Με τραγούδια, προσευχές παραμύθια και με το φωτεινό της πρόσωπο που ήταν γεμάτο αγάπη , γλύκαινε τον πόνο μου και με κράτησε στη ζωή. Και όταν πια μεγάλωσα( ως γνήσια επαναστάτρια της ζωής που ήταν) αρνήθηκε να με αφήσει να έχω την τύχη των περισσότερων κοριτσιών της γενιάς μου. Δούλεψε ακούραστα, παρά το προχωρημένο της ηλικίας της, με έστειλε στην πόλη να μάθω γράμματα και στη συνέχεια στο εξωτερικό για να σπουδάσω μουσική!...Αγαπημένη μου γιαγιά σε ευχαριστώ για τη ζωή που μου χάρισες. Πόσο θα’ θελα να ήσουν απόψε κοντά μας!».

Αυτά είπε η κοπέλα και φανερά συγκινημένη μας χαιρέτησε.

…άντε τώρα καλή μου Χαδούλα. Σήκω και σε πήρε ο ύπνος. Ξημερώνει και η άρρωστη εγγονή σου θα κρυώνει. Σήκω να βάλεις ένα κούτσουρο στη φωτιά να ζεσταθείτε και να της φτιάξεις κάτι να φάει. Κι αν η ζωή πικρή ήταν μέχρι τώρα, καιρός να την αλλάξεις.

Η απόφαση είναι δική σου. Όμως σε παρακαλώ πολύ ποτέ μην σκεφτείς ξανά να στερήσεις τούτο το δώρο του Θεού από την εγγονή σου…Το δώρο αυτό που λέγεται ζωή!

                                                                                                 ένας φίλος σου από το μέλλον"